بی تردید هر کس به حضرت سیدالشهدا (ع) متوسل شود، چه برای رسیدن به حاجت های دنیوی و یا اخروی، چنانچه از روی ایمان و اخلاص باشد، قطعاً به او داده خواهد شد و از این قاعده افراد غیرمسلمان نیز استثناء نیستند!

بسیار شنیده اید که افراد غیرمسلمانی در اثر توسل به حضرت سیدالشهدا (ع) مشکلاتشان حل شده و حاجاتشان روا. از این قبیل افراد فراوانند، چرا که اگر با دل شکسته به درگاه این بزرگواران بروی دست رد به سینه ی هیچ کس نمی زنند.

در این رابطه شهید آیت الله دستغیب به نقل از شیخ محمدحسن مولوی قندهاری نقل می کند:

پنجاه سال قبل 14 محرم منزل آقای ضابط آستانه مقدس رضوی (ع) در عیدگاه مشهد، مرحوم مغفور شیخ محمد باقر واعظ حکایت نمود که در ماه محرمی از جانب تاجرهای ایرانی مقیم پاریس برای خواندن روضه و اقامه عزاداری دعوت شدم و رفتم.

شب اول محرم یک نفر جواهرفروش فرانسوی با زوجه و پسر خود در مرکز ایرانی ها که من آنجا بودم آمد و از آن ها تمنا کرد که من نذری دارم! شیخ روضه خوان خود را به این آدرس، ده شب بیاورید که برای من روضه بخواند.

حاضرین از من اجازه گرفتند قبول نمودم چون از روضه ایرانی ها فارغ بودم حاضرین مرا برداشته با فرانسوی به خانه اش بردند، یک مجلس روضه خواندم هموطنان استفاده نموده و گریه کردند. فرانسوی و فامیلش مغموم و مهموم گوش می دادند، فارسی نمی فهمیدند و تقاضای ترجمه را نمی نمودند تا شب تاسوعا به همین منوال بود.

شب عاشورا به واسطه اعمال مستحبه و خواندن دعاهای وارده و زیارت ناحیه مقدسه، منزل فرانسوی نرفتیم فردا آمد و ملول بود عذر آوردیم که ما در شب عاشورا اعمال ویژه مذهبی داشتیم قانع شد و تقاضا کرد پس برای شب یازدهم به جای شب گذشته بیایید تا ده شب نذر من کامل شود.

روضه که تمام شد یکصد لیره طلا برایم آورد، گفتم قبول نمی کنم تا سبب نذر خود را نگویید. گفت: محرم سال گذشته در بمبئی صندوقچه جواهراتم را که تمام سرمایه ام بود دزد برد، از غصه به حد مرگ رسیدم، بیم سکته داشتم، در زیر غرفه من جاده وسیع بود و مسلمانان ذوالجناح بیرون کرده سر و پای برهنه سینه و زنجیر زده عبور می کردند، من هم از پله فرود آمده بین عزاداران مشغول عزاداری شدم، با صاحب عزا نذر کردم که اگر به کرامت خود جواهرات سرقت شده ام را به من برساند سال آینده هرجا باشم صد لیره طلا نذر روضه خوانی را می پردازم.

چند قدمی پیمودم شخصی پهلویم آمد با نفس تنگ و رنگ پریده، صندوقچه را به دستم داد و گریخت حالم خوش شد، مقداری راه رفتن را ادامه دادم و به خانه ام وارد شدم، صندوقچه را باز کردم و شمردم یک دانه را هم دزد تصرف نکرده بود بابی انت و امی یا اباعبدالله!
 

دوستان را کجا کنی محروم تو که با دشمنان نظر داری

منبع:قدس آنلاین